Gąbino, Dominek, Osieki Słupskie
Gąbino, Dominek, Osieki Słupskie
Wsie leżące przy atrakcyjnej turystycznie trasie ze Słupska do Smołdzina i Kluk, kilka kilometrów od jeziora Gardno. W Gąbinie zachował się klasycystyczny pałacyk Bandemerów, otoczony parkiem ze starymi dębami i lipami, a także z tulipanowcem amerykańskim i magnolią. Najmłodszy gąbiński Bandemer zginął w 1939 roku w czwartym dniu wojny przeciwko Polsce pod Kościerzyną.
Gąbino to wieś sołecka obejmująca miejscowość Dominek i Osieki Słupskie, wielodrożnica położona na Wybrzeżu Słowińskim, nad Brodną (uchodzi do jeziora Gardno), na północ od Słupska, przy drodze Słupsk-Gardna Wielka, zamieszkana przez 348 mieszkańców. Nazwa wsi pochodzi od nazwy osobowej Gęba. Najstarszy zapis nazwy, Gambin pochodzi z 1493 roku. Aktualnie funkcję sołtysa pełni Jadwiga Zdunek.
Historia
Od 1403 roku wieś wchodziła w skład majątku rodu von Bandemer i w ich rękach pozostawała aż do 1945 roku. Ostatnimi właścicielami wsi z tego rodu byli Werner, mistrz rycerski i członek pruskiego „Domu Panów” oraz jego syn Jürgen
Osieki Słupskie, wieś w granicach sołectwa Gąbino, położona na Wysoczyźnie Damnickiej nad rzeką Brodną uchodzącą do Jeziora Gardno, zamieszkana przez 127 mieszkańców. Wieś ulicówka. Wosseken (1329, 1665), Wusseken (1628), Wussecken (1756). Nazwę wywodzi się od określenia osiek, które ma różne znaczenia: miejsce wyrąbane w lesie, miejscowość zapadła, szary koniec, miejsce niskie, urodzajne, które dawniej było łąką.
Pierwsza wzmianka w dokumentach w końcu XVIII wieku (XVII ?). Do XIX wieku należała do rodu von Bandemer, później została sprzedana. We wsi stał późnoklasycystyczny pałac z XIX wieku, który niestety nie przetrwał do naszych czasów.
Pierwsza wzmianka w dokumentach w końcu XVIII wieku (XVII ?). Do XIX wieku należała do rodu von Bandemer, później została sprzedana. We wsi stał późnoklasycystyczny pałac z XIX wieku, który niestety nie przetrwał do naszych czasów.
W sierpniu 1941 roku radzieckie bombowce dalekiego zasięgu z wyspy Ozylia, podczas pierwszej wyprawy na Berlin omyłkowo zrzuciły na Osieki jedną bombę. Nie spowodowała jednak strat.
Aktualnie wieś zamieszkuje 123 mieszkańców.
Dominek, wieś w granicach sołectwa Gąbino, ulicówka położona na Wysoczyźnie Damnickiej w otoczeniu falistej moreny dennej, zamieszkana przez 129 mieszkańców. Nazwa wywodzi się od spieszczonego imienia Dominek (od Domin). Najstarsze zapisy nazwy: Domineke (1563), Dammineke (1628), Dominke (1756). Atrakcją sołectwa jest skrzyżowanie rowerowych szlaków zwiniętych torów za Dominkiem, w miejscu nazywanym Gabel. Kiedyś łączyły się tutaj linie kolejowe ze Słupska do Główczyc oraz do Ustki i Smołdzina.
Pierwszą koleją na północy powiatu słupskiego była linia Słupsk - Żelkowo - Smołdzino (33 kilometry i 65 metrów długości) z odgałęzieniem z Żelkowa do Dargolęzy (21 km i 88 metrów dł.), uruchomiona w 1895 roku. Obsługiwały ją 4 lokomotywy, 5 wagonów osobowo-bagażowych i 43 towarowych. W 1912 roku kolej ta przewiozła 107 tysięcy osób i 62 tysiące ton różnych towarów. W 1910 roku rozpoczęto budowę normalnotorowego połączenia z Dominka do Ustki. Linia uruchomiona 6 grudnia 1913 roku mierzyła 22 kilometry i 43 metry długości. Pociągi kursowały cztery, a nawet pięć razy dziennie w każdą stronę. Ruch był bardzo intensywny. W 1943 roku między Dominkiem i Komninem doszło do katastrofy kolejowej, w której było kilka ofiar śmiertelnych. Wszystkie linie zdemontowali w 1945 roku Rosjanie. Nasypy tworzą teraz malownicze i bezpieczne, bo zamknięte dla ruchu samochodowego szlaki rowerowe.
Aktualnie wieś zamieszkuje 123 mieszkańców.
Dominek, wieś w granicach sołectwa Gąbino, ulicówka położona na Wysoczyźnie Damnickiej w otoczeniu falistej moreny dennej, zamieszkana przez 129 mieszkańców. Nazwa wywodzi się od spieszczonego imienia Dominek (od Domin). Najstarsze zapisy nazwy: Domineke (1563), Dammineke (1628), Dominke (1756). Atrakcją sołectwa jest skrzyżowanie rowerowych szlaków zwiniętych torów za Dominkiem, w miejscu nazywanym Gabel. Kiedyś łączyły się tutaj linie kolejowe ze Słupska do Główczyc oraz do Ustki i Smołdzina. Pierwszą koleją na północy powiatu słupskiego była linia Słupsk - Żelkowo - Smołdzino (33 kilometry i 65 metrów długości) z odgałęzieniem z Żelkowa do Dargolęzy (21 km i 88 metrów dł.), uruchomiona w 1895 roku. Obsługiwały ją 4 lokomotywy, 5 wagonów osobowo-bagażowych i 43 towarowych. W 1912 roku kolej ta przewiozła 107 tysięcy osób i 62 tysiące ton różnych towarów. W 1910 roku rozpoczęto budowę normalnotorowego połączenia z Dominka do Ustki. Linia uruchomiona 6 grudnia 1913 roku mierzyła 22 kilometry i 43 metry długości. Pociągi kursowały cztery, a nawet pięć razy dziennie w każdą stronę. Ruch był bardzo intensywny. W 1943 roku między Dominkiem i Komninem doszło do katastrofy kolejowej, w której było kilka ofiar śmiertelnych. Wszystkie linie zdemontowali w 1945 roku Rosjanie. Nasypy tworzą teraz malownicze i bezpieczne, bo zamknięte dla ruchu samochodowego szlaki rowerowe.
Informacje i zdjęcia pochodzą ze strony internetowej www.powiatslupsk.info i zostały nieodpłatnie udostępnione Gminie Ustka.
