Gąbino, Dominek, Osieki Słupskie
Gąbino, Dominek, Osieki Słupskie
Wsie leżące przy atrakcyjnej turystycznie trasie ze Słupska do Smołdzina i Kluk, kilka kilometrów od jeziora Gardno. W Gąbinie zachował się klasycystyczny pałacyk Bandemerów, otoczony parkiem ze starymi dębami i lipami, a także z tulipanowcem amerykańskim i magnolią. Najmłodszy gąbiński Bandemer zginął w 1939 roku w czwartym dniu wojny przeciwko Polsce pod Kościerzyną.
Gąbino to wieś sołecka obejmująca miejscowość Dominek i Osieki Słupskie, wielodrożnica położona na Wybrzeżu Słowińskim, nad Brodną (uchodzi do jeziora Gardno), na północ od Słupska, przy drodze Słupsk-Gardna Wielka, zamieszkana przez 348 mieszkańców. Nazwa wsi pochodzi od nazwy osobowej Gęba. Najstarszy zapis nazwy, Gambin pochodzi z 1493 roku. Aktualnie funkcję sołtysa pełni Jadwiga Zdunek.

Pierwsza wzmianka w dokumentach w końcu XVIII wieku (XVII ?). Do XIX wieku należała do rodu von Bandemer, później została sprzedana. We wsi stał późnoklasycystyczny pałac z XIX wieku, który niestety nie przetrwał do naszych czasów.
Aktualnie wieś zamieszkuje 123 mieszkańców.

Pierwszą koleją na północy powiatu słupskiego była linia Słupsk - Żelkowo - Smołdzino (33 kilometry i 65 metrów długości) z odgałęzieniem z Żelkowa do Dargolęzy (21 km i 88 metrów dł.), uruchomiona w 1895 roku. Obsługiwały ją 4 lokomotywy, 5 wagonów osobowo-bagażowych i 43 towarowych. W 1912 roku kolej ta przewiozła 107 tysięcy osób i 62 tysiące ton różnych towarów. W 1910 roku rozpoczęto budowę normalnotorowego połączenia z Dominka do Ustki. Linia uruchomiona 6 grudnia 1913 roku mierzyła 22 kilometry i 43 metry długości. Pociągi kursowały cztery, a nawet pięć razy dziennie w każdą stronę. Ruch był bardzo intensywny. W 1943 roku między Dominkiem i Komninem doszło do katastrofy kolejowej, w której było kilka ofiar śmiertelnych. Wszystkie linie zdemontowali w 1945 roku Rosjanie. Nasypy tworzą teraz malownicze i bezpieczne, bo zamknięte dla ruchu samochodowego szlaki rowerowe.